Гісторыя

Рашэнне задач асваення радовішчаў карысных выкапняў Беларусі патрабуе падрыхтоўкі нацыянальных інжынерных кадраў па шэрагу горных спецыяльнасцей, сярод якіх горныя работы, падземныя горныя работы, свідравыя работы, узбагачэнне карысных выкапняў, горныя машыны, сучасныя геатэхналогіі, экалогія і шэраг іншых.

Шмат вядомых людзей вучыліся і працавалі на факультэце, які ў розныя гады называўся тарфяным, горна-механічным і некаторы час уваходзіў у склад факультэта энергетычнага будаўніцтва. Дастаткова толькі ўзгадаць дэкана тарфянога факультэта, рэктара Беларускага політэхнічнага інстытута і міністра сярэдняй і вышэйшай адукацыі БССР дацэнта М.У. Дарашэвіча, імем якога названа адна з вуліц г.Мінска. Выпускніком ВНУ быў і акадэмік Акадэміі навук Рэспублікі Беларусь І.І. Ліштван. Сярод выпускнікоў факультэта былі і міністр паліўнай прамысловасці Філіпаў, кіраўнікі буйных прадпрыемстваў і навукова-даследчых інстытутаў, лаўрэаты дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Гарбачоў А.С., які плённа працуе на ААТ "Беларуськалій", а таксама член дэлегацыі БССР у ААН Парэмскі Б.Д.

Новы этап у развіцці і гісторыі факультэта пачаўся ў красавіку 2002 года , калі пры рэарганізацыі Беларускай політэхнічнай акадэміі ён быў сфарміраваны як асобнае структурнае падраздзяленне: Факультэт прыродных рэсурсаў і экалогіі (ФПРЭ), які ўзначаліў доктар тэхнічны навук, прафесар, акадэмік Расійскай акадэміі Багатаў Б. А. Стварэнне такога факультэта было прадыктавана неабходнасцю падрыхтоўкі спецыялістаў па асваенні радовішчаў карысных выкапняў для Рэспублікі Беларусь (калійныя солі, вугаль, мергель, даламіт, нафта, граніт, пітная і мінеральная воды, пяскі і пясчана-жвіровыя сумесі). З 15 лютага 2007 года ФПРЭ быў пераўтвораны ў Факультэт горнай справы і інжынернай экалогіі .(ФДЭ), які ўзначальваў да красавіка 2019 года кандыдат тэхнічных навук, дацэнт Цыбуленка П.У. , выпускнік горна-механічнага факультэта 1977 года. З 2019 года факультэт горнай справы і інжынернай экалогіі ўзначальвае кандыдат тэхнічных навук, дацэнт Калагрыўка А.А.

Намеснікамі дэкана з'яўляюцца: В.І. Стасевіч, Г.А. Басалай, А.М.Хрыповіч, В.А. Кузьміч, Я.А. Цішкоўская.

ГІСТОРЫЯ ФАКУЛЬТЭТА ГОРНАЙ СПРАВЫ І ІНЖЭНЕРНАЙ ЭКАЛОГІІ І ЯГО ДЭКАНЫ

Асноўныя спецыяльнасці факультэта вядуць свае вытокі з пачатку адкрыцця 10 снежня 1920 г. Беларускага дзяржаўнага політэхнічнага інстытута. У сілу вывучанасці тарфяных запасаў Беларусі першапачаткова спецыяльнасці звязваліся з прадметам распрацоўкі і адпаведна называліся: «торфаздабыванне», «тарфяная справа», «глыбокае свідраванне». Адным з першых выкладчыкаў быў П. З. Грабоўскі.

Адсутнасць матэрыяльных сродкаў і недахоп спецыялістаў для выкладчыцкай работы на кафедрах прывяла да закрыцця ВНУ. ЦВК ССРБ 1 ліпеня 1922 г. прыняла рашэнне аб рэарганізацыі Палітэхнікума ў Беларускі дзяржаўны інстытут сельскай гаспадаркі.

Неабходнасць стварэння ўласнай паліўна-энергетычнай базы для індустрыялізацыі краіны прывяла да развіцця нацыянальнай сістэмы падрыхтоўкі інжынераў у Беларусі. Ужо ў 1926 г. былі праведзены даследаванні тарфянога фонду рэспублікі, па выніках якіх было прынята рашэнне аб стварэнні электрастанцый на торфе. У 1929 г. у дакладной запісцы Савета народнай гаспадаркі Беларусі для камісіі В. П. Затонскага ўказвалася на тое, што «БССР, не з'яўляючыся асабліва выяўленым горным раёнам, усё ж мае шмат карысных для народнай гаспадаркі выкапняў, якія пры большай актывізацыі даследчай працы могуць быць з вялікім поспехам скарыстаны для прамысловай перапрацоўкі».

У сувязі з гэтым у 1931 г. быў адчынены тарфяны інстытут у Менску на базе балотнай станцыі, але яго праца ўскладнялася з-за адсутнасці памяшканняў. Дарагое абсталяванне пылілася на складах. Востра паўстала пытанне аб неабходнасці стварэння матэрыяльнай базы для ВНУ рэспубліканскага маштабу, якая аб'яднала б у сабе шэраг невялікіх інстытутаў. У сваёй аўтабіяграфіі будучы дацэнт БПІ, намеснік Міністра мясцовай паліўнай прамысловасці БССР (1952-53 гг.), намеснік старшыні Дзяржплана БССР (1954-61 гг.) Б. Д. Парэмскі пісаў, што “ў 1928 г. паступіў у Горацкую сельскагаспадарчую акадэмію на тарфяное аддзяленне, якое ў 1932 г. было пераведзена ў БПІ» [Парэмскі Барыс Дзмітрыевіч // НАРБ. - Фонд 210. - Оп. 4. – Д. 1108. – Л. 4]. У 1935 г. ён скончыў БПІ са званнем "горны інжынер па эксплуатацыі тарфяных радовішчаў".

1 ліпеня 1933 г. СНК ССРБ прыняў пастанову «Аб арганізацыі Політэхнічнага інстытута». Мінскі тарфяны інстытут разам з Горацкім водна-меліярацыйным увайшоў у склад зноў арганізаванага БПІ ў якасці торфамеліярацыйнага факультэта, які рыхтуе інжынераў па распрацоўцы тарфяных радовішчаў. У склад торфамеліярацыйнага аддзялення ўваходзілі кафедры «тэхналогія вытворчасці паліўнага торфу» (Н. І Аксючыц з 16 ліпеня 1945 г.), «тарфяныя машыны» (І. Г. Блох адноўлены з 1 жніўня 1945 г.) і «гідратэхнікі». У склад гідрамеліярацыйнага аддзялення ўваходзілі кафедры: «гідрамеліярацыі» (С. П. Міхайлаў), «інжынерных і гідратэхнічных збудаванняў» (С. В. Градзоўскі), «гідраўлікі» (І. М. Ліфшыц, з 1946 г. – Я. Т. . Кавалёў) і «геадэзіі» (М. В. Дарашэвіч). У 1944—1945 гг. дзейнічаў торфамеліярацыйны факультэт, у склад якога ўваходзілі гідратэхнічнае і торфамеханічнае аддзяленні. Але ўжо восенню 1945 г. у дакументах гэтыя аддзяленні абазначаліся як самастойныя факультэты, якія ўзначальваюцца адным дэканам. У 1947 г., па ініцыятыве дырэктара БПІ М. В. Дарашэвіча вылучыўся як самастойны гідратэхнічны факультэт, у складзе якога было торфамеханічнае аддзяленне.

Дэкан 1933-1938 г.г.

Першым дэканам торфамеліярацыйнага факультэта стаў Дарашэвіч Міхаіл Васільевіч ., які нарадзіўся ў 1900 г. у Оршы. З 1909 да 1916 гг. ён вучыўся ў Аршанскім рэальным вучылішчы. Увосень 1916 г. паступіў у Петраградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў, але ў 1917 г. змушаны быў яго пакінуць у сувязі з матэрыяльнай незабяспечанасцю. У 1922—1926 гг. студэнт Горацкага інстытута інжынерна-землеўпарадкавальнага аддзялення, у 1926-1927 гг. – студэнт гідрамеліярацыйнага аддзялення, які скончыў з кваліфікацыяй інжынер-геадэзіст. З 1929 г. працаваў у Мінскім дзяржаўным палітэхнікуме ў якасці загадчыка тарфянога аддзялення (асноўны яго арганізатар) і штатнага выкладчыка геадэзіі. З 1930 г. пасля рэарганізацыі Палітэхнікума, загадчык вучэбнай часткі Мінскага тарфянога тэхнікума і выкладчыкам геадэзіі і тарфяных пошукаў.

З 1931 г. намеснік дырэктара Беларускага тарфянога інстытута і загадчык кафедры геадэзіі і торфамеліярацыйных пошукаў . З 1933 г. пры зліцці інстытутаў Мінска ў адзіны Політэхнічны інстытут прызначаны дэканам торфамеліярацыйнага факультэта і загадчыкам кафедры геадэзіі і торфамеліярацыйных пошукаў. У 1938 г. па ўласным жаданні вызвалены ад пасады дэкана факультэта. З 1947 па 1959 гг. дырэктар Беларускага політэхнічнага інстытута (БПІ). З 1959 да 1968 гг. міністр вышэйшай, сярэдняй спецыяльнай і прафесійнай адукацыі БССР [Дарашэвіч Міхаіл Васільевіч // Архіў БНТУ. – Оп. 9. – Д. 54. – Л. 154].

XVII з'езд ВКП(б) і XV з'езд КП(б)Б адзначылі ў сваіх пастановах, што Беларусь павінна ажыццявіць свой паліўны баланс на базе мясцовага рэсурсу ― торфу. На скліканай па ініцыятыве прэзідэнта АН БССР П. А. Горына красавіцкай сесіі ў 1934 г., Беларусь была названа «Тарфяным Данбасам». Цікавы той факт, што ўжо ў 1937 г. намячаюцца змены ў дактрыне падрыхтоўкі адмыслоўцаў па здабычы торфу. У аб'яве аб наборы на 1937/38 навучальны год нараўне з гідратэхнікамі і меліяратарамі з'яўляецца кваліфікацыя «Горнага інжынера па торфу».

З 1938 г. па 1941 г., а пасля вайны да 1948 г. торфамеліярацыйны факультэт узначальваў дац ент Кавалёў Я.Ц. . У 1944—1945 гг. дэканам згадваўся С. П. Міхайлаў, на змену якому зноў прыйшоў Я. Т. Кавалёў. Па дадзеных намесніка дэкана тарфянога факультэта А. Кіма пасля вайны з 1944 г. па 1949 г. падрыхтоўка інжынераў для тарфяной прамысловасці вялася на гідратэхнічным факультэце БПІ.

Дэкан 1938-1941 г.г.; 1945-1948 г.г.

Кавалёў Якаў Цімафеевічнарадзіўся 21 кастрычніка 1901 г. у в. Боркі Дабранскай воласці Краснінскага павета Смаленскай губерні. Да 1913 г. вучыўся ў сельскай школе. З 1913 да 1918 гг. – вучыўся ў Краснінскай вышэйшай пачатковай вучэльні. 1920-1925 гг. - служба ў шэрагах Чырвонай Арміі. У 1921 г. скончыў Казанскую вышэйшую ваенную школу. У 1924 г. скончыў 2-ю Маскоўскую ваенна-інжынерную школу. У 1926 г. паступіў у Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію (Горкі). У 1932 г. скончыў водна-меліярацыйны інстытут, арганізаваны на базе гідрамеліярацыйнага факультэта Горацкай акадэміі атрымаў кваліфікацыю "Інжынер-гідратэхнік". У 1932-1936 гг. – аспірант Усесаюзнага навукова-даследчага інстытута гідратэхнікі і меліярацыі (Масква). Пасля заканчэння аспірантуры абараняе дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата сельскагаспадарчых навук. З чэрвеня 1936 г. дацэнт кафедры гідраўлікі, намеснік дэкана, а з 1938 г. – дэкан торфамеліярацыйнага факультэта БПІ. У маі 1939 г. атрымаў званне дацэнта па кафедры «Гідратэхнічныя збудаванні». З 24 чэрвеня 1941 г. па 18 кастрычніка 1945 г. служба ў войску (капітан). 30 кастрычніка 1945 г. залічаны загадчыкам кафедры гідраўлікі і дэканам гідратэхнічнага і торфамеханічнага факультэтаў. Прыступіў да працы з 1 снежня 1945 г. З 27 жніўня 1946 г. загадчык кафедры гідраўлікі. 22 верасня 1948 г. пасля неаднаразовых просьбаў быў вызвалены ад пасады дэкана. 3 ліпеня 1967 г. вызвалены ад пасады загадчыка кафедры «Гідраўліка». 4 ліпеня 1969 г. вызвалены ад пасады дацэнта, у сувязі з выхадам на пенсію. З 24 чэрвеня 1941 г. па 18 кастрычніка 1945 г. служба ў войску (капітан). 30 кастрычніка 1945 г. залічаны загадчыкам кафедры гідраўлікі і дэканам гідратэхнічнага і торфамеханічнага факультэтаў. Прыступіў да працы з 1 снежня 1945 г. З 27 жніўня 1946 г. загадчык кафедры гідраўлікі. 22 верасня 1948 г. пасля неаднаразовых просьбаў быў вызвалены ад пасады дэкана. 3 ліпеня 1967 г. вызвалены ад пасады загадчыка кафедры «Гідраўліка». 4 ліпеня 1969 г. вызвалены ад пасады дацэнта, у сувязі з выхадам на пенсію. З 24 чэрвеня 1941 г. па 18 кастрычніка 1945 г. служба ў войску (капітан). 30 кастрычніка 1945 г. залічаны загадчыкам кафедры гідраўлікі і дэканам гідратэхнічнага і торфамеханічнага факультэтаў. Прыступіў да працы з 1 снежня 1945 г. З 27 жніўня 1946 г. загадчык кафедры гідраўлікі. 22 верасня 1948 г. пасля неаднаразовых просьбаў быў вызвалены ад пасады дэкана. 3 ліпеня 1967 г. вызвалены ад пасады загадчыка кафедры «Гідраўліка». 4 ліпеня 1969 г. вызвалены ад пасады дацэнта, у сувязі з выхадам на пенсію. пасля неаднаразовых просьбаў быў вызвалены ад пасады дэкана. 3 ліпеня 1967 г. вызвалены ад пасады загадчыка кафедры «Гідраўліка». 4 ліпеня 1969 г. вызвалены ад пасады дацэнта, у сувязі з выхадам на пенсію. пасля неаднаразовых просьбаў быў вызвалены ад пасады дэкана. 3 ліпеня 1967 г. вызвалены ад пасады загадчыка кафедры «Гідраўліка». 4 ліпеня 1969 г. вызвалены ад пасады дацэнта, у сувязі з выхадам на пенсію.

За торфамеліярацыйным факультэтам замацоўваліся агульнаінстытуцкія кафедры: ваенна-фізкультурная (палкоўнік І. В. Жыганаў, з 16 кастрычніка 1945 г. – начальнік ваеннай кафедры маёр І. Т. Махнеў) і начартальнай геаметрыі і графікі (в.а. загадчыкам кафедры К. І. .Шынкароў). З лістапада 1945 г. да торфамеханічнага і гідратэхнічнага факультэтаў былі прымацаваны кафедры: ваеннай падрыхтоўкі, электратэхнікі і марксізму-ленінізму (в.а. кіраўніка Л. М. Кугельман).

Дэкан 1944-1945 г.г.

Міхайлаў Сава Паўлавічнарадзіўся 14 студзеня 1898 г. у в. Цімошкі Самахвалавіцкага сельсавета Мінскага раёна. У 1920 г. скончыў рабфак пры Беларускім дзяржаўным політэхнічным інстытуце і паступіў у гэты ж інстытут. У 1922 г. пераведзены на інжынерны факультэт Цімяразеўскай сельскагаспадарчай акадэміі (Масква), якую скончыў у 1924 г. У 1920-1925 г. – гідратэхнік Мінскай доследнай балотнай станцыі. Вучонае званне дацэнта атрымаў у 1932 г., кандыдата тэхнічных навук - у 1935 г. З 1930 г. па 1933 г. загадчык кафедры меліярацыі і гідратэхнікі Беларускай сельскагаспадарчай акадэміі і водна-меліярацыйнага інстытута (Горкі). З 1930 г. загадчык вучэбнай часткі Мінскага гідратэхнікума, а пазней Палітэхнікума. З 1933 па 1937 гг. загадчык гідратэхнічнага аддзялення, а з 1938 па 1940 гг. начальнік навукова-даследчага сектара і аспірантуры БПІ. З 15 снежня 1944 г. загадчык кафедры гідратэхнічнай меліярацыі торфамеліярацыйнага факультэта БПІ. З 28 красавіка 1945 г. – дэкан торфамеліярацыйнага факультэта БПІ. З 1949 да 1950 гг. – скончыў універсітэт марксізму-ленінізму (Мінск). З лютага 1955 да ліпеня 1959 гг. - намеснік дэкана, а з ліпеня 1959 па студзень 1963 гг. – дэкан гідратэхнічнага факультэта. З 1 верасня 1965 г. выйшаў на пенсію, але да 1970 г. вазіў на вытворчую практыку студэнтаў тарфянога факультэта.

12 сакавіка 1949 г. Міністэрства вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі СССР прыняло рашэнне аб выдзяленні са складу гідратэхнічнага факультэта тарфянога ў складзе наступных спецыяльнасцей: «1. распрацоўка тарфяных радовішчаў; 2. тарфяныя машыны» [2, л. 87]. На падставе гэтага рашэння дэканам гідратэхнічнага факультэта (створаны 28 жніўня 1947 г.) быў прызначаны А. Ф. Анішчанка, а тарфянога – П. П. Петухоў.

Дэкан 1949-1953 г.г.

Петухоў Павел Пятровічнарадзіўся ў 1903 г. у сям'і сялян вёскі Слабодка Калужскай губерні Казельскага павета. У 1915 г. скончыў сельскую школу. У 1928 г. быў адкамандзіраваны на вучобу ва Уладзімірскі рабфак, які скончыў у 1932 г. і паступіў у Маскоўскі тарфяны інстытут. У 1937-39 гг. галоўны механік Лявонцьеўскага прадпрыемства. У 1939 г. быў адкліканы Маскоўскім тарфяным інстытутам у аспірантуру. У маі 1943 г. Савет Маскоўскага тарфянога інстытута прысудзіў ступень кандыдата тэхнічных навук. Са снежня 1947 г. дацэнт кафедры "Вытворчасць тарфянога паліва" БПІ. З верасня 1948 г. па май 1949 г. працаваў в.а. загадчыкам кафедры "Вытворчасць тарфянога паліва". У 1947-48 гг. П. П. Петухоў чытаў лекцыі і вёў практычныя заняткі па курсе «Разведка тарфяных радовішчаў». Затым вядзе курсы "Гідраторф", "Помпы і супраціў матэрыялаў". З лютага 1949 г. па 1953 г. – дэкан тарфянога факультэта [Петухоў Павел Пятровіч // НАРБ. - Фонд 210. - Оп. 4. – Д. 135. – Л. 23].

Однако на этом реорганизационные процессы не прекратились. 24 марта 1949 г. было принято решение о переводе гидромелиоративного факультета из БПИ в Горецкую сельскохозяйственную академию. Но 12 августа 1949 г. внесли изменения: «2. сохранить в БПИ подготовку специалистов по механизации гидромелиоративных работ с контингентом ежегодного приема 25 человек. Студентов 2-го курса специальности «механизация гидромелиоративных работ» оставить в БПИ; 3. студентов 2-го курса БПИ по специальности «Гидромелиорация» перевести с 1 марта 1949 г. в Белорусскую сельскохозяйственную академию» [Постановления СМБССР и приказы Министерства высшего образования / НАРБ. – Фонд 210. – Оп. 3. – Д. 97. – Л. 313].

Декан 1953-1954 г.г.

Горанский Георгий Константинович( нарадзіўся 26.12.1912 г. у Казані, Татарстан – памёр 8.11.1999 г.), член-карэспандэнт АН БССР (1969 г.). Доктар тэхнічных навук (1968 г.), прафесар (1969 г.). Скончыўшы школу сямігодку ў 1928 г. працаваў чорнарабочым на Балотнай станцыі, мулярам і ліцейшчыкам. 1932-1933 г. скончыў рабфак будаўнічага інстытута. 1933-1938 гг. студэнт механічнага факультэта БПІ. Да 15 сакавіка 1939 г. галоўны механік Шчоткавай фабрыкі. Да 9 верасня 1939 г. асістэнт кафедры "Тэхналогія машынабудавання" БПІ. 9 верасня 1939 г. – лістапад 1940 гг. - удзельнічаў у баях за Заходнюю Беларусь і ў савецка-фінскай вайне. Да пачатку Вялікай Айчыннай вайны працаваў на ранейшай пасадзе ў БПІ. 28 чэрвеня 1941 - 4 верасня 1945 гг. – у Чырвонай Арміі (начальнік штаба палка). З верасня 1945 г. старшы выкладчык, в.а. загадчыка кафедры і дэкан механічнага факультэта. З чэрвеня 1946 г. - вызвалены дэкан механічнага факультэта. У сакавіку 1948 г. абараніў дысертацыю ў БПІ. У 1953—1954 гг. дэкан тарфянога факультэта. У 1954—1955 гг. намеснік дырэктара інстытута па навуковай рабоце. Арганізатар і першы дырэктар Інстытута машыназнаўства і аўтаматызацыі (1957-62 гг.) і Інстытута тэхнічнай кібернетыкі (1965-70 гг.), у 1963-65 гг. намеснік дырэктара Інстытута матэматыкі і вылічальнай тэхнікі АН БССР. У 1970-82 гг. у Цэнтральным навукова-даследчым тэхналагічным інстытуце, з 1985 г. у Беларускім НДІ навукова-тэхнічнай інфармацыі, з 1993 г. у Інстытуце тэхнічнай кібернетыкі НАН Беларусі. Арганізатар і першы дырэктар Інстытута машыназнаўства і аўтаматызацыі (1957-62 гг.) і Інстытута тэхнічнай кібернетыкі (1965-70 гг.), у 1963-65 гг. намеснік дырэктара Інстытута матэматыкі і вылічальнай тэхнікі АН БССР. У 1970-82 гг. у Цэнтральным навукова-даследчым тэхналагічным інстытуце, з 1985 г. у Беларускім НДІ навукова-тэхнічнай інфармацыі, з 1993 г. у Інстытуце тэхнічнай кібернетыкі НАН Беларусі. Арганізатар і першы дырэктар Інстытута машыназнаўства і аўтаматызацыі (1957-62 гг.) і Інстытута тэхнічнай кібернетыкі (1965-70 гг.), у 1963-65 гг. намеснік дырэктара Інстытута матэматыкі і вылічальнай тэхнікі АН БССР. У 1970-82 гг. у Цэнтральным навукова-даследчым тэхналагічным інстытуце, з 1985 г. у Беларускім НДІ навукова-тэхнічнай інфармацыі, з 1993 г. у Інстытуце тэхнічнай кібернетыкі НАН Беларусі.

Дэкан 1954-1959 г.г.

Аляхновіч Нікіфар Васільевічнарадзіўся ў 1910 г. у в. Слабада Хлапеніцкага сельсавета Мінскай вобласці. Пасля заканчэння ў 1929 г. Казіміраўскай школы паступіў у Горацкую сельскагаспадарчую акадэмію. З 1936 г. па 1939 г. М. В. Аляхновіч – аспірант БПІ. У верасні 1939 г. М. В. Аляхновіч прызываецца ў шэрагі Савецкай Арміі. Ужо будучы ў войску паспяхова абараняе дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата тэхнічных навук. Са снежня 1941 г. па лістапад 1943 г. – удзельнік Горацка-Барысаўскага падполля. З лістапада 1943 г. па ліпень 1944 г. - начальнік разведкі партызанскай спецгрупы "Артур". У 1944—1948 гг. працаваў дырэктарам і старшым навуковым супрацоўнікам НДС Механізацыі сельскай гаспадаркі АН БССР. З верасня 1948 г. працаваў у БПІ. У 1954—1959 гг. - дэкан тарфянога факультэта, старшы выкладчык, дацэнт кафедры тэарэтычнай механікі і тэорыі механізмаў і машын. З 1959 да 1974 гг.

У 1954 г. выпускаючая кафедра была падзелена на дзве профілюючыя кафедры: «Тарфяныя машыны» (загадчык праф. Ф. А. Апейкі) і «Распрацоўка тарфяных радовішчаў» (загадчык Я. А. Аксёнаў).

Дэкан 1959-1964 г.г.

Піменаў Міхаіл Аляксеевічнарадзіўся 29 верасня 1912 г. у сяле Успенскім г. Нагінскі Маскоўскай вобласці. Пасля заканчэння 7-гадовай школы ў г. Нагінску паступіў у 1928 г. у школу фабрычна-завадской адукацыі. У 1930-1931 гг. ткацкі падмайстар. У 1931 г. пасля падрыхтоўчых курсаў паступіў на эксплуатацыйнае аддзяленне Маскоўскага тарфянога інстытута, якое скончыў у 1937 г. атрымаў кваліфікацыю "горны інжынер". Да 1951 г. працаваў на прадпрыемствах Ленінградскай вобласці. У 1955—1957 гг. на пасадзе дацэнта БПІ, у 1958-1959 гг. – намеснік дэкана тарфянога факультэта. З 1957 г. дацэнт, а з 1958 г. - кандыдат тэхнічных навук. 1959-1964 гг. – дэкан тарфянога факультэта. З 1964 да 1965 гг. выкладчык Гаванскага ўніверсітэта (Куба). У 1965—1968 гг. дацэнт і старшы навуковы супрацоўнік НДС БПІ. З 13 снежня 1968 г. па 15 траўня 1974 г. загадчык кафедры "Тэхналогія тарфяной вытворчасці". У апошнія гады чытаў курсы "Гідратэхніка", "Падрыхтоўка тарфяных радовішчаў" і "Ахова прыроды". 5 ліпеня 1979 г. вызвалены ад пасады па ўласным жаданні ў сувязі з выхадам на пенсію [Піменаў Міхаіл Аляксеевіч // Архіў БНТУ. – Оп. 47. – Л. 82].

Дэкан 1964 г.г.

Аўчыннікаў Сцяпан Сямёнавічнарадзіўся 2 кастрычніка 1924 г. у в. Верхняе Крывіна Бешанковіцкага раёна Віцебскай вобласці. У 1941 г. скончыў 10 класаў Бешанковіцкай сярэдняй школы. З чэрвеня 1941 г. курсант Ваенна-марскога медыцынскага вучылішча (Кранштат). У баях двойчы паранены. З верасня 1946 па 1951 гг. вучыўся на тарфяным факультэце БПІ. 1951-1954 гг. – аспірант па кафедры “Тарфяныя машыны”. З верасня 1952 г. асістэнт, старшы выкладчык, а з чэрвеня 1955 г. дацэнт кафедры "Тарфяныя машыны". З 1 кастрычніка 1954 г. – кандыдат тэхнічных навук, у ліпені 1959 г. атрымаў вучонае званне дацэнта. З чэрвеня 1955 г. - намеснік дэкана. 16 кастрычніка 1964 г. вызвалены ад выканання абавязкаў дэкана. З 1 кастрычніка 1970 г. па 1 студзеня 1976 г. – намеснік дэкана тарфянога факультэта. З 16 мая 1974 г. па 10 мая 1977 г. – загадчык кафедры "Тэхналогія тарфяной вытворчасці".

Дэкан 1964-1965 г.г.

Кіслаў Мікалай Уладзіміравіч нарадзіўся 29 красавіка 1932 г. у г. Беластоку (Польшча). У 1939 г. пайшоў вучыцца ў школу. У 1949 г. М. В. Кіслоў паступае на тарфяны факультэт БПІ і ў 1954 г. з адзнакай заканчвае яго. 1954-1970 гг. - асістэнт, старшы выкладчык і дацэнт кафедры "Тарфяныя машыны". У 1970—1987 гг. – загадчык кафедры «Тарфяныя машыны». Намеснік дэкана тарфянога (1959-1960 гг.) і завочнага (1966-1968 гг.) факультэтаў, дэкан тарфянога (1964-1965 гг.) і аўтатрактарнага (1986-1987 гг.) факультэтаў. У 1987–1990 гг. - дырэктар Інстытута торфу АН БССР. Кандыдат тэхнічных навук (1964 г.), дацэнт (1966 г.), доктар тэхнічных навук (1983 г.), прафесар (1984 г.).

З мэтай прывядзення ў адпаведнасць зместу вучэбна-метадычнай і навукова-даследчай работы, якая праводзіцца на факультэце, з профілем падрыхтоўкі інжынерных кадраў загадам Міністра вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР ад 17 мая 1973 г. тарфяны факультэт быў перайменаваны ў горна-механічны. У склад факультэта ўвайшлі наступныя кафедры: "Тэхналогія тарфяной вытворчасці" (загадчык С. С. Аўчыннікаў), "Тэорыя механізмаў і машын" (Н. В. Аляхновіч), "Тарфяныя машыны" (Н. В. Кіслоў) і "Дэталі машын" » (А. В. Кузьмін).

Дэкан 1965-1976 г.г.

Кузьмін Артур Васільевіч нарадзіўся 29 сакавіка 1929 г. у Менску. 1948-1953 гг. – студэнт тарфянога факультэта БПІ (інжынер-механік). 1 верасня 1953 г. залічаны асістэнтам кафедры дэталі машын. У 1957 г. пераведзены на пасаду старшага выкладчыка. У снежні 1963 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю, з 1964 г. - в.а. дацэнта. Чытаў лекцыі па курсах "Дэталі машын", "Пад'ёмна-транспартныя машыны". У 1966 г. зацверджаны ў вучоным званні дацэнта. 1 ліпеня 1968 г. прызначаны на пасаду загадчыка кафедры дэталі машын. З 23 верасня 1965 г. па 17 снежня 1976 гг. дэкан горна-механічнага факультэта. 5 красавіка 1979 г. вызвалены ад пасады загадчыка кафедры "Дэталі машын" і пераведзены на пасаду дацэнта. У 1987 г. пераведзены на пасаду прафесара. 21 красавіка 2009 г. звольнены па ўзгадненні бакоў.

Дэкан 1976-1986 г.г.

Рухля Іван Емяльянавічнарадзіўся ў 1939 г. у в. Краснае Маладзечанскага раёна Мінскай вобласці. У 1960 г. па накіраванні торфапрадпрыемства "Чысць" Міністэрства тарфяной прамысловасці БССР быў пераведзены на 2-і курс дзённага аддзялення БПІ. У 1965 г. скончыў тарфяны факультэт БПІ, атрымаўшы кваліфікацыю інжынера-механіка па спецыяльнасці «Тарфяныя машыны». З 1967 г. па 1970 г. – аспірант кафедры "Тарфяныя машыны". У чэрвені 1976 г. зацверджаны ў вучонай ступені кандыдата тэхнічных навук, а ў 1978 г. – у вучоным званні дацэнта. У 1976 да 1986 гг. дэкан Горна-механічнага факультэта. З 1986 г. па 2009 г. з'яўляўся старшынём прафсаюзнага камітэта працаўнікоў БНТУ. У цяперашні час дацэнт кафедры "Горныя машыны". У 1986 г. Горна-механічны факультэт быў расфарміраваны і ўвайшоў у склад аўтатрактарнага факультэта і факультэта энергетычнага будаўніцтва.

У сакавіку 2002 г. напярэдадні рэарганізацыі Беларускай дзяржаўнай політэхнічнай акадэміі (БДПА) у Беларускі нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт (БНТУ) са складу факультэта энергетычнага будаўніцтва і аўтатрактарнага факультэта вылучаецца як самастойны факультэт прыродных рэсурсаў і экалогіі (дэкан – Багатаў Барыс Аляксандравіч ).

Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 1 красавіка 2002 года нумар 165 Беларуская дзяржаўная акадэмія (БДПА) пераўтворана ў Беларускі нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт (БНТУ).

Дэкан 2002-2005 г.г.

Багатаў Барыс Аляксандравіч нарадзіўся 1 красавіка 1938 г. у г. Арэхава-Зуева Маскоўскай вобласці. Скончыў Маскоўскі тарфяны інстытут у 1960 г. Кандыдат тэхнічны навук (1966 г.), дацэнт (1968 г.), доктар тэхнічных навук (1974 г.), прафесар (1974 г.). Працаваў старшым навуковым супрацоўнікам, загадчыкам лабараторыі брыкетавання Усесаюзнага навукова-даследчага інстытута тарфяной прамысловасці (1960-1964 гг.), старшым навуковым супрацоўнікам лабараторыі працэсаў і апаратаў Усесаюзнага навукова-даследчага інстытута сінтэтычных валокнаў (1965-1969). політэхнічнага інстытута (1972-1977 гг.), загадчыкам кафедры горных работ БДПА (1977 г.). Дэкан факультэта прыродных рэсурсаў і экалогіі (2002-2005 гг.). Прэзідэнт Беларускай горнай акадэміі з 1996 г.

15 лютага 2005г. факультэт прыродных рэсурсаў і экалогіі быў пераўтвораны ў факультэт горнай справы і інжынернай экалогіі.

Дэкан 2007-2019 г.г.

Цыбуленка Пётр Васільевіч нарадзіўся 14 кастрычніка 1952 г. у г. Нароўля Гомельскай вобласці. Скончыў БПІ - выпускнік 1977 г. Горна-механічнага факультэта (інжынер-механік). Працаваў інжынерам, навуковым супрацоўнікам, старшым навуковым супрацоўнікам навукова-даследчай часткі БПІ. У 1987 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю. З 1988 г. старшы выкладчык, з 1989 г. - дацэнт кафедры "Горныя машыны", з 2002 г. - намеснік дэкана факультэта прыродных рэсурсаў і экалогіі БНТУ. З 2007 г. па 2019 – дэкан факультэта горнай справы і інжынернай экалогіі

Дэкан з 2019 г. - па цяперашні час

Калагрыўка Андрэй Андрэевіч